Op eigen wijze over de oceaan

Livia, leerling uit vwo4,  is eind november voor 7 weken een prachtig avontuur aangegaan door met een zeilboot de oceaan over te varen. Lees hier haar persoonlijke reisverslag.

Het idee

Het begon op een mooie avond, ik was alleen op de haven en ging longboarden naar een strandje. Ik ging zitten en had ineens een ingeving: Ik ging met de Wylde Swan zeilen, die ik heb gezien in het nieuws. Ik heb al sinds ik erg klein was een oceaan oversteek willen maken en dit was de manier om het te doen. Ik stelde een paar dagen later het voor aan mijn ouders, die waren net zo enthousiast als ik. Dus dat ging hem worden, ik ging het doen.

Maar hoe ging ik het doen?

Ik heb direct een mindmap gemaakt van alles wat ik moest doen deze op mijn muur geplakt en elke keer als iets af was afgestreept. De twee grootste dingen waren, school en funding. Want ik moest meer als 7000 euro ophalen, maar alleen als school ja zei.

School

Ik had dit idee gekregen tijdens Corona tijden van online les, dus mijn moeder en ik hadden een Meet gepland met mijn mentor, om hem te vragen wat hij ervan vond. Hij was direct enthousiast, en vertelde me dat ik een motivatie brief moest schrijven aan meneer Roselle. Dit deed ik en Meneer Roselle gaf me toestemming te gaan, maar het moest nog aan een leerplichtambtenaar worden gevraagd. Ik zat thuis 3 weken lang in spanning af te wachten, totdat we net voor de zomervakantie weer in groepjes naar school mochten, en ik door meneer Roselle de les uit werd gehaald, en hij me vertelde dat ik mocht gaan. Ik was zo blij ik mocht mijn droom gaan waarmaken. Na de zomervakantie toen ik mijn nieuwe docenten had kon ik een plan van aanpak gaan maken. Dit is een plan waarin je schrijft welk schoolwerk je aan boord moet doen en in welke week je wat doet. En ik moest boeken gaan inscannen, want boeken mochten niet mee die waren te zwaar.

Funding

De reis had natuurlijk wel een redelijk prijskaartje namelijk 7450 euro, ik had de langste dus ook de duurste reis gekozen. Ik had met mijn ouders afgesproken dat ik de helft voor mijn verjaardag zou krijgen en de andere helft zelf zou betalen. Maar dat is nog steeds erg veel geld. Ik ben direct een baantje gaan zoeken maar ik was nog 14 dus dat was een krantenwijk, maar dat verdient niet zo veel. Ik heb ook een advertentie online gezet voor oppassen, en honden uitlaten. Dit leek er al meer op. Ook nam ik toen ik 15 was een baantje bij een vis tent 500 meter van de haven vandaan, zodat ik kon zeilen en dan ‘s avonds werken. Zo kwam het wel langzaam bij elkaar maar nog steeds niet genoeg. Ik hooste een sponsordiner voor 16 mensen met 50 euro p.p. en geen kosten want ik had Jumbo en Henri Groen als sponsors voor eten en wijn. Dit gaf me een goede start! Ik maakte ook een website met een blog, en een link naar mijn go fund me, en een lijst van mijn sponsors. Hiermee zocht ik ook naar meer sponsors 1 op de 10 mensen schreven terug bijna allemaal met nee momenteel kunnen we niet dit geld missen, vanwege Corona. Maar 3 schreven er terug met een ja en die hebben me gesponsord. Maar dit was nog niet genoeg, ik wou allemaal acties zoals koekjes verkopen doen, maar dat ging niet door Corona… Daarna had ik nog een benefit dinner gepland, ik had 22 inschrijvingen en met dat zou ik genoeg hebben. Maar toen kwam Corona en mocht niet meer dan 6 en niemand wou komen als het meer dan 6 was, dus hebben we twee avonden 6 gedaan. Met het Wijn Collectief en een andere Jumbo (jumbo is erg supportive ze hebben ook andere trainee’s gesponsord) als sponsors. Ik had uiteindelijk een klein te kort maar mijn ouders schoten voor, en nu werk ik hard om het terug te betalen.

Het vertrek

Door corona ging onze originele vlucht niet door. We werden een week uitgesteld en waren niet zeker of we gingen. Iedereen die ik zag in de week dat ik weg zou zijn, vroeg me waarom ik nog thuis was. Ik ging niet naar school en werkte aan mijn plan van aanpak. deed alles om geen Corona te krijgen. Maar uiteindelijk vertrokken we op vrijdag de 13e vanaf schiphol. Natuurlijk super veel Corona drama, en iemand was zijn laptop vergeten. Dus die moest naar huis en terug. De stuurman was een half uur te laat. En eigenlijk ging alles fout maar we kwamen in het vliegtuig. Maar zodra we aan boord waren was de drama over want we zaten in onze eigen corona bubbel.

De eerste dagen

Op de eerste dag kregen we basisveiligheidsregels, en er werd een foto gemaakt. We kregen onze bedden en kisten. En leverde onze paspoorten in. De volgende dag begonnen we met schoolwerk, ik zat buiten met wat vrienden en de concentratie was zo laag, dat zodra de crew en docenten een crew meeting hadden we verstoppertje gingen spelen. Totdat de docenten ons vonden. Daarna gingen we serieus aan de slag. We hadden daarna happy hour AKA het schip schoonmaken. Die avond vertrokken we richting Madeira, en begonnen we de dolfijnen te voeren. (Over de reling hangen) Dit was zeker bondent, drie kwart was zeeziek en de laatste kwart hielp de rest. Ik was zeeziek maar had al veel ervaring met zeeziek zijn en gaf niet over zolang ik buiten bleef. Dus ik gaf door aan de niet zeezieken wat de zeezieken nodig hadden van binnen. Het was een geweldige bonding om dagen lang zeeziek te zijn. Het enige nadeel.. zeeziek brein. Een mooi voorbeeld ik zat met 4 vrienden op een bank, en een docent vroeg ons hoe het ging en we zeiden goed hoor. Toen vroeg hij ons was 5x5 was. En het antwoord waar we na een paar minuten samen op kwamen was 20. Toen we in madeira aankwamen gingen we op excursies, en mochten we zelf in de stad dit was erg leuk.

 

De oceaanoversteek

De oceaanoversteek begon erg rustig. Na een paar dagen hadden we echt een ritme gekregen. Word wakker gemaakt 6:45. 7 uur ontbijt, als je ontbijt moet klaarzetten moet je snel zijn. Dan op 8 uur Captains speech die vertelt ons wat er ‘s nachts is gebeurd en wat er overdag gaat gebeuren. Dan krijgen we de dagplanning van de docenten te zeggen, wij mogen iets zeggen als we dat willen, vaak was dat iets van: Ik ben mijn telefoon kwijt tot Ik heb vanacht 1 uur geslapen omdat sommige mensen te luid zijn. Dan zelfstudie, wat echt erg goed ging we deden wat we moesten, beter dan verwacht. Al het schoolwerk af verbazingwekkend genoeg. We wisten gewoon dat als we het niet deden we het later moesten doen. Anders mochten we niet de scheeps overname doen. Scheeps overname was in de laatste week dan gingen de trainees volkomen zelfstandig het schip varen, en dat wouden we allemaal mee doen. Na zelfstudie was er lunch, dit was van 12 tot 13 dus er was ook wat vrije tijd. Van 13 tot 14 hadden we happy hour. Dit was elke keer weer een avontuur, met een stofzuiger, vaatwasser, wasmachine, droger, waterstofzuiger die niet werkte… En 27 trainees die af en toe domme dingen deden, en veel niet snapte. Zoals allesreiniger in de WC doen, de WC blank zetten (that was me), en bezem breken, en stofzuiger een trap af laten vallen en nog veel meer. Hierna hadden we vrije tijd, een activiteit, of sailtraining. Sail Training leerde we allemaal leuke dingen zoals navigeren (heb na 15 jaar het nut van wiskunde gevonden) kompassen, de boot, hoe de zeilen werken, welke zeilen je tegelijk op kan hebben en hoe je manoeuvres doet. Daarna hebben we avond eten en wachten van 6 tot 2 opgedeeld in 4 2 uurs wachten. De latere wachten deden de crew zodat wij konden slapen en nog een beetje konden werken tijdens zelfstudie de volgende dag.

 

Weer thuis

Na 7 weken aan boord was het toch zo ver weer naar huis.. iedereen moest huilen. Maar dat was logies, deze mensen waren meer dan je familie, ik ben nog nooit zo close met iemand geweest als met deze mensen en je weet gewoon dat je een deel nooit meer zal zien. De vlucht naar huis verliep soepel behalve dat we uit onze stoel gelanceerd werden door turbulentie, en op de airport was het een grote stap om uit onze bubbel te stappen en onze ouders weer te zien. Ik heb tot deze dag nog steeds heimwee naar het schip, maar ik weet wel dat deze reis zo veel positiefs heeft betekend voor mij. De mensen die ik heb ontmoet de dingen die we deden en mijn persoonlijke ontwikkeling. Als ik weer kon gaan zou ik het doen, ik denk dat dit de beste keuze is die ik ooit heb gemaakt, en ik zou iedereen motiveren op hetzelfde te doen.

Lees meer op haar eigen website